Vroeger was ik grote fan van keukenrol. Sterk en zacht, super absorberend, je weet wel. En in elke kamer vond je wel een doos tissues. Ook de papieren zakdoek deed het goed. Sinds kort herstelde ik de stoffen zakdoeken in ere. Het kostte me niet eens zoveel moeite. Ik moet er geen ommetje voor lopen, want ik bewaar mijn stoffen bondgenoten op de plaats waar vroeger de papieren exemplaren lagen. Zo weersta ik gelijk ook de verleiding van een snel velletje keukenrol. Wat ik voorspeld had kwam wel uit: mijn katoentjes belanden na de was meteen in de la. Ongestreken dus. But who cares? Mijn vuilbak puilt niet meer uit. En mijn neus... die is schoon genoeg...
Nu de papieren zakdoeken en dozen tissues mijn winkelkar niet meer lieten uitpuilen, wilde ik ook de keukenrol een stapje terug laten zetten. Althans dat was het plan. Met pijn in het hart en met stiekem -doch duidelijk- hoop op mislukking. Op een grote fan van keukenrol, zo dacht ik, zou het bamboe keukenpapier geen indruk maken. De bamboe rol lag al een hele tijd in het kamp van de verliezers, ongeopend, intact, geen kans om te overtuigen. Bewust "vergeten". Want ondertussen vond ik dat ik al genoeg actie ondernam door geen nieuwe voorraad van mijn oude goed in te doen. Dat de vellen eens ze losgescheurd zijn, niet meer op de rol zitten, wat nogal wiedes is, hield me nog het meest tegen.
Op een dag keerde het lot zich schijnbaar onaangekondigd tegen mij. Het laatste vel! Alsof ik gehoopt had dat de voorzienigheid me eindeloos zou bevoorraden, was ik oprecht verrast dat mijn papieren rollen nu écht op waren. Het naakte karton keek me aan, beschaamd om de plotse onthulling. Met afgrijzen deed ik een stap achteruit. Hoorde ik het goed? Had dat stuk karton het lef om mij een geweten te schoppen? Een kreet die leek op "tot hier en niet verder"? Even naar de winkel gaan, probeerde ik nog. Maar mijn verstand wierp zich eensklaps op als de grote medestander en woordvoerder van het naakte stuk onbenul. Toegegeven, het kan ook mijn trouw aan het concept lof der luiheid geweest zijn. Alleszins, het resultaat was er. Bewust "vergeten" was geen optie meer.
Verslagen door mijn eigen brein haalde ik het glanzende folie en vervolgens de papieren wikkel rond de triomfantelijke bamboe rol uit. Met tegenzin en zonder mijn gebruikelijke passie, scheurde ik het eerst vel van de rol. Wat moest ik nu daarmee? Een vlek van het aanrecht vegen? Een plas van de vloer? Mechanisch deed ik wat ik altijd gedaan had met mijn vertrouwde vellen keukenrol. Onwillekeurig ging het tipje van mijn neus de hoogte in. Dat de wasmachine het vuil zonder moeite zou weghalen, kwam niet direct in me op. Terwijl ik het smerige lapje tussen duim en wijsvinger de hoogte in hield, zocht ik hulp. Mijn oog viel als eerste op de papieren wikkel. "Each towel can be washed and reused up to 85 times" las ik zonder de betekenis van de woorden te vatten. "Durable", "money-saving" and "wash at up to 60 degrees" prikkelden heel even mijn netvlies maar zonder verder overtuiging.
En dan "amazingly absorbent and strong"! Dat waren de woorden! Terwijl ik ze één voor één in me opnam, besefte ik het! Ik had met één vel moeiteloos een plas water opgenomen. Dat dit voor mijn oude compagnon de keukenrol een uitdaging van minstens 4 vellen zou geweest zijn, deed de truc. Ik gooide het laatste naakte kartonnetje in de papierbak, mezelf afvragend of ik niet beter al die rolletjes in het verleden naar de kleuterschool had gebracht...
Vraag je je na het lezen van mijn blog af of mijn wc-papier hetzelfde lot beschoren is ... ?
Wil je op de hoogte blijven van mijn blogs, word dan lid van de facebookgroep "watvegans(w)eten" of bezoek mijn facebook pagina "ca1000". See you there!
Reactie schrijven